Lyrisch over een wijk die nog toekomst is? Houtskelet in plaats van steen?

Eindelijk heb ik tijd en gelegenheid om een afspraak te maken voor een interview over de wijk van de toekomst. Nu maar hopen dat de bewoner die ik heb uitgenodigd er zin in heeft en er tijd voor kan vinden. Intussen ben ik zelf al warmgedraaid door het persklaar maken van een publicatie van een bijzonder boek. Het is een tijd- voor jezelf-boek boordevol puzzels, knutsels, leesvoer, tips en inspiratie.  Ik kan er wel meer over vertellen, maar dan maak ik reclame en daarvoor is dit platform niet bedoeld. Overigens heb ik zojuist ook al een publicatie persklaar gemaakt over een jubilerend muziekgezelschap dat heel Helmond uitnodigt. Even pauze? Nee, dus, want één van mijn buren komt eraan. Hij wijst naar al het frisse lentegroen van de eikenbomen waar we vanuit de woonkamer zicht op hebben. Het is een zee van ontloken groen blad en bloesem dragende  kleinere bomen. Mijn buurman begrijpt nog steeds niet waarom ik zo lyrisch ben over de wijk van de toekomst en vuurt zijn vragen weer eens op mij af. Pas als hij weg is, realiseer ik me hoe ik zelf ben geïnterviewd  door hem. “Je hebt een mooi stenen huis in een rustige buurt en dat ruil je in voor een wijk die alleen nog maar toekomst is en waar je het in je C.P.O. moet doen met houtskeletbouw! Hoe slim is dat dan?