76848

Als de dag van gisteren herinner ik me het enthousiasme  voor de wijk van de toekomst van  de jongeman die er bij mij thuis uitgebreid over kwam praten. Maar naar gelang ons gesprek vorderde, werd zijn enthousiasme over een groene en sociale woonomgeving steeds minder, omdat het hem snel duidelijk werd waarom het niet de bedoeling was dat hij zijn auto dan thuis voor de deur zou zetten. Ons gesprek van toen is nu maanden geleden en dat besef doet nu nog onwerkelijk aan.

Mijn herinnerring aan dit voorval werd een paar dagen geleden plotseling getriggerd door twee  nieuwsberichten, één in Dagblad Trouw en één in het wijkblad waar ik aan verbonden ben. Een artikel in Trouw kondigt met de nodige omhaal glashard en vakkundig het einde van de auto aan, maar de schrijfster van het wijkblad-artikel is een heel stuk milder. Zij is van mening dat het beter is om een auto te delen dan hem voor de deur te laten staan en zegt: de meeste tijd staat ie op de oprit! Zij is zich ervan bewust dat auto’s een groot beslag leggen op ruimte in de straat en dat veel auto’s weinig gebruikt worden. ‘Zou het niet veel beter zijn dat meer mensen van één auto gebruik maken? Je drukt dan een minder zware voetprint op het milieu, je kunt de kosten delen en je schept ruimte in je straat.’    

‘Ík leende mijn auto al vaker uit aan familie of vrienden. Waarom zou ik dit niet uitbreiden?’, zegt de briefschrijfster. ‘De auto is voor jongeren en ook voor mij al lang geen statussymbool meer en een auto kunnen gebruiken is  belangrijker dan het bezit ervan. Je kunt gezamenlijk eigenaar van een auto zijn. Iedereen weet dat er genoeg andere mogelijkheden zijn om een auto te lenen en kent namen als Green Wheels, Car to Go en Snapcar.’

‘Probleem is dan vaak dat je de auto verderop moet halen. Maar als je met buurt- of straatgenoten een gezamenlijke auto hebt, is halen en wegbrengen een fluitje van een cent. Het is juridisch en verzekeringstechnisch ook goed uitvoerbaar. Wel moeten er natuurlijk duidelijke afspraken gemaakt worden over beschikbaarheid, aftanken en schoonhouden bijvoorbeeld. Maar dat zijn zaken die pas relevant worden, als mensen besluiten om zo’n project te  starten. Ik herinner me de ‘witte fietsen’ in Amsterdam van de Provotijd nog. Waarom zou een buurtproject met deelauto’s in mijn eigen omgeving dan niet kunnen slagen? De briefschrijfster biedt ook nog aan om met wie dat wil herover van gedachten te wisselen per e-mail is benieuwd naar reacties.

Conclusie: Niet de auto, wel de wijk van de toekomst voor de deur!