Uitzien naar een sociale, groene en gezonde wijk

Het idee van wonen in de wijk van de toekomst heeft me al veel gebracht, zoals bijvoorbeeld mijn aansluiting bij een C.P.O. , een stap die ik gezet heb, omdat met name het sociale aspect van de wijk van de toekomst mij aanspreekt, maar ook functioneren binnen een team van gelijkgestemden bevalt mij wel.  

Ik zie er naar uit te wonen in een sociale wijk, waar bewoners aandacht hebben voor elkaar en gezond willen leven. Vooral het idee dat de harde infrastructuur die nodig is voor autoverkeer plaats maakt voor een groene en gezonde woonomgeving spreekt mij aan, zeker ook als ik in zo’n woonomgeving geen overlast meer ondervindt van hout-stook door bewoners die lak hebben aan de risico’s van hout stoken!

Dat wonen in de wijk van de toekomst betekent dat je woont waar je elkaar kent, zie ik als een verrijking. De gedachte daaraan voert me terug naar de buurt waar ik woonde in mijn kindertijd. 
Ik de buurt waar ik ben geboren in Geldrop in 1949, kenden bewoners elkaar ook allemaal en velen hadden elkaar keihard nodig in verband met het grote gebrek aan woningen, waardoor met name jonge stellen hun toevlucht namen tot inwoning bij hun ouders of familieleden. Mijn vader had toen een atelier in een houten schuur in de achtertuin van mijn opa en oma. Ons gezinsleven, dat van mijn ouders en mij en mijn oudere en mijn jongere zus speelde zich af in een stenen schuurtje met was- en kookgelegenheid en wij mochten allemaal gebruik maken van een drietal slaapkamers boven in de woning van opa en oma, zo lang als zij leefden. Daarna volgde een grote verbouwing van hun huis, dat door ons nog tijdens de verbouwing al betrokken werd. Tot die tijd stak mijn moeder met mij in haar armen elke avond het achterplaatsje over om me naar bed te brengen. Daarvan herinner ik me nu nog de magie van een sterrenhemel boven ons, die me later nog vaak deed denken aan de sterrennacht, geschilderd door Van Gogh.